Nibbana

Nibbana is Pali voor ‘uitwaaien’ en in het Sanskriet is het Nirvana. Het doel waarover de Boeddha sprak. Natuurlijk heeft iedereen wel zijn idee, uitleg daarover, wat dat dan is Nibbana.
Boeddhisten grijpen dan naar diverse teksten, zoals christenen dat doen bij de leringen van Jezus. Maar begrijpen ze het dan?
Boeddha leerde geen goddelijke zelf, Atman maar Anatman (niet-zelf). Ook ik geloof, heb begrepen, dat er geen goddelijk zelf in de mens huist.
Ik gebruik dan weleens de vergelijking met een stenen vaasje met een ruimte in zichzelf en buiten zichzelf. Maar als het vaasje breekt, is er nimmer sprake geweest van een innerlijke en uiterlijke ruimte: enkel van ruimte.
Innerlijke en uiterlijke Waarheid? Geloof jij daarin?
Het geloof in een apart zelf, in een eigen ik, ligt in het feit dat we het denken als onze comfortzone ervaren. We denken graag over onze problemen, die dan weer door ons denken zijn ontstaan. Denken over het denken en denken dat daarin de oplossing ligt.
Ik nodig je uit om je aandacht te verleggen. Dus niet je aandacht te blijven richten op je denken maar je aandacht te verleggen naar het lichaam, wat het nu ervaart. Voelen wat je voelt, horen wat je hoort, zien wat je ziet, ruiken wat je ruikt en proeven wat je proeft. Hierin bestaat geen bepaalde volgorde. Gewoon: wat komt nu het allereerste bij je binnen! Daarbij is het heel belangrijk dat je het waargenomene bent. Dus niet tegen jezelf zegt: ik weet dat ik iets hoor, ik weet dat ik iets zie,… Nee, laat de waarnemer het waargenomene zijn.
Laat dit je pad zijn. Zolang we ons graag blijven omwentelen in ons eigen denken, is er sprake van een ego. De plaaggeest, die de hele dag zijn eigen staart najaagt in de vorm van: wat het wel heeft en niet wil hebben, wat het niet heeft en wel wil hebben. Daarin ligt teleurstelling in verborgen wanneer onze wensen niet uitkomen!
Door je aandacht niet te vestigen op je eigen geest maar op je eigen lichaam, komt er rust.
Observeer niet je gedachten maar je lichaam. Want je bent je gedachten automatisch bewust als ze opduiken. We voeden enkel ons denken door onze gedachten bewust te willen observeren: ik en mijn gedachten.
Beoordeel niet je gedachten, verleg gewoon simpelweg je volledige aandacht naar het zintuiglijk gewaarzijn. Op die manier ruik je volgens mij ook eerder een brand of hoor je eerder een bel, of voel je eerder een teek kruipen over je huid, et cetera. Met andere woorden: het onderkennen van je zintuiglijk gewaarzijn leid je nergens van af, maar maakt wel einde aan de innerlijke onrust, plaaggeest!
Noem deze innerlijke vrede Nibbana 🙂